Een bede om vrede is niet wat de oorlog in de Oekraïne oproept, - althans, niet bij mij. Wat zou vrede nu betekenen? Dat de Russen blijven zitten waar ze zitten en dat Oekraïne het zich moet laten welgevallen dat steden en hele gebieden voortaan deel van Rusland zijn? Dat er concessies worden gedaan en dat Poetin wordt beloond voor zijn agressie? Betekent vrede nu dat de agressor wegkomt met de ellende die hij heeft aangericht?
Wat wel? Minstens: verzet, tegenmaatregelen, en het terugdringen van de vijand. En als het kan: de agressor vernietigen. Maar hoe zal dat verlopen? Kan dat wel?
Zoals al door velen gezegd: dit wordt een langdurig conflict. Waarom? Omdat het geen conflict is waaraan beide evenveel schuld hebben, en waarin het dus redelijk is om tot een vergelijk te komen. Mediation is simpelweg onzin, omdat het in de kaart speelt van de agressor.
Zoals het onmogelijk is om tot een vergelijk te komen met een inbreker of een moordenaar, zo is het ook onmogelijk om tot een vergelijk te komen met Poetin die zijn eigen fantasieën over een Groot Rusland omzet in oorlog tegen een soevereine staat, en daarbij duizenden levens verwoest en een spoor van zware vernielingen achterlaat in een land waar hij niets te zoeken heeft.
Gezien de militaire macht van Rusland en het eerzuchtige ego van Poetin zal het niet eenvoudig zijn om tot een oplossing te komen. Zal het leiden tot een nieuwe koude oorlog? Is het wachten op massaal verzet binnen de Russische bevolking? Lopen we het risico van een nucleair treffen?
Er staat veel op het spel. De Oekraïners zullen zich blijven verzetten, daar twijfelt niemand aan. De vraag is of niet-Oekraïense partijen, inclusief de EU, een adem hebben die lang genoeg is om de agressor helemaal terug in zijn hok te jagen, - of naar Siberië. ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten