Kan het bedrijfsleven ecologischer worden en minder vervuilend? Misschien. Waarschijnlijk niet, wanneer het aan debedrijven zelf wordt overgelaten. David Graeber (1) geeft aan waarom: hoe aardig, welwillend en altruïstisch CEO’s ook zijn, hun bedrijven zijn in de ijzeren greep van een kapitalistische markteconomie; deze duldt geen menslievendheid.
Ontnuchterend, zeker wanneer je meent dat alles een kwestie van ethiek is, en van goede intenties, persoonlijk ethos en relaties. Alleen politiek zou iets kunnen veranderen aan wat op systeemniveau speelt, mits zij doet waarvoor zij in het leven is geroepen. Maar gebeurt dat ook? Politiek zou zich op iets anders moeten richten dan op het persoonlijke en morele.
Iets soortgelijks geldt voor ons denken. Hoe 'politiek' denken we eigenlijk over kwesties die het nieuws beheersen? Kijk naar praktische filosofie en publieksfilosofie. (En hetzelfde geldt voor coaching.) Waarover gaat het daarin meestal? Inderdaad, over het persoonlijke en morele, en zelden over de structurele en systemische dimensie van de kwestie waarover wordt gefilosofeerd (of gecoacht).
Door alles terug te brengen tot het persoonlijke en morele (denk bijvoorbeeld aan wat de woorden 'Trump' en 'Musk' losmaken), blijft de structurele en systemische dimensie van het dagdagelijkse leven buiten beeld, - en verandert er dus niets...
Het lijkt erop dat we het verleerd zijn om politiek te denken. Hoe daar verandering in te brengen? (En cruciaal voor burgerschapsvorming!)
Noot:
.1) David Graeber on Modern Capitalism
https://www.youtube.com/watch?v=QOVnb3y8hm4
Geen opmerkingen:
Een reactie posten