Machiavelli’s spel. Nuchtere duidingen & inschattingen van politieke ontwikkelingen (I). Trump/Bannon

. Donald Trump is president geworden zonder dat hij dat serieus wilde. De hele campagne was een spel, met als uitdaging: hoever kan ik komen? Ook als hij niet zou winnen, zou hij veel winnen, namelijk publiciteit, met financieel voordeel.

. Trump was en is een non-politicus zonder enige ideologie (opgevat als visie op mens, maatschappij & wereld, hoe verder en waarheen, in termen van algemeen belang). Hij heeft vanuit zichzelf geen politieke agenda. Een president zonder engagement. Wat wel? Zelfpromotie en business, mits hij er zelf beter van wordt.

. De heer T denkt als een ondernemer: niet in termen van algemeen belang, maar zich uitbreidend eigen belang. Met deze insteek verover je wel een markt, maar win je geen stemmen.

. Op zoek naar een politiek verhaal kwam Trump uit bij Steve Bannon, - tot nu toe de belangrijkste ideoloog van zijn politiek.

. Op zijn campagnebijeenkomsten (zowel voor als na de verkiezingen) heeft Trump ontdekt dat hij met Bannon’s verhaal de handen op elkaar krijgt en enthousiasme weet te wekken bij zijn gehoor.

. De ideologische agenda van Bannon (en tot voor kort richtinggevend voor Trump): 

1) Gericht op het Westen, met VS als dominante macht. 

2) Westen opgevat als christelijke beschaving, eerst en vooral blank. 

3) Mensen met een andere etniciteit en ook niet-westerse landen mogen aansluiten, mits zij de waarden van de christelijke, blanke beschaving onderschrijven. 

4) Het (christelijke) Westen is verwikkeld in een beschavingsoorlog, zowel intern als extern. Interne vijanden: al degenen die binnenlands de christelijke, blanke hegemonie niet aanvaarden, dan wel bestrijden (met name: multiculturalisten, moslims, joden, kapitalisten). Externe vijanden: alle andere landen en beschavingen die niet de Westerse beschaving omarmen.

5) Deze beschavingsoorlog is er een van overleven: er staat veel op het spel, nl alles.

. Voor Bannon was/is Trump een nuttige idioot met macht, uitstekend geschikt voor het uitvoeren van zijn ideologische agenda, - mits Trump zich laat voegen, uiteraard.

. Zonder ideologische agenda (zoals die van Bannon), beperkt de ‘visie’ van Trump zich tot eigenbelang (m.n. seksueel, financieel, en bescherming van eigen familie), zelfverheerlijking, en zijn belangrijkste speelveld: de media.

. Het maakt Trump niet uit hóe hij in het nieuws komt en hóe er later over hem geschreven zal worden, áls hij maar in het nieuws komt en er over hem geschreven gaat worden. (Over Hitler worden nog steeds boeken etc geschreven; eerzame politici sterven ook publicitair met hun dood.) Trump kan zich niet voorstellen dat hetgeen hij doet en zegt niet interessant is voor anderen, ja voor de hele wereld.

. Ook zonder Bannon zal Trump er alles aan doen om in het nieuws te blijven. Het is voor hem de enige manier om zijn presidentschap 'leuk' te houden en het als een spel te blijven spelen.

. Zonder ideologisch referentiekader, van welke snit ook, is de kans groot dat de heer T zich verliest in uitvergrotingen van zijn eigen (res)sentimenten. Wanneer een lokale idioot dit zou doen, is er weinig aan de hand; de meesten die het moeten aanhoren zullen lachen of hun schouders ophalen. Als presidentieel gezicht en officiële spreekbuis van een machtig land, zal hij meer vijanden maken dan vrienden.

. En wat Bannon betreft: hij heeft geen enkele reden om water bij de wijn te doen, noch om zich stil te houden, behalve om tactische redenen. Hij zal hoe dan ook Trump gebruiken voor zijn doeleinden: ofwel als meewerkend voorwerp (als president die Bannon's plannen uitvoert), ofwel als creator van chaos, iets waarvan Bannon meent te kunnen profiteren. Trump is zelfzuchtig pragmatisch, Bannon heeft een agenda.