Mooie film gezien: La Meglio Gioventù, van Marco Tullio Gordana. In delen, - hij duurt 6 uur! Een klein minpuntje aan het einde, maar daar zal ik het verder niet over hebben. Het verhaal beslaat 4 decennia, een periode waarin je van student opa kunt worden, - hetgeen ook gebeurt. We volgen het leven (en de dood) van een tiental mensen, een familie met uitbreidingen. In Italië. Vanuit de jaren ’60 tot begin 21ste eeuw, inclusief antipsychiatrie, Rode Brigades en maffia, maar dat is niet waar de film over gaat. Waar gaat hij wel over? Liefde, poëzie en menselijkheid, - zoiets. Er wordt veel getoond, zonder dat het wordt uitgelegd. Soms vraag je je af hoe iemand een situatie of gebeurtenis beleeft, maar dat blijft gissen. Het is een film, geen roman. Kijken!
Werpt de film enig licht op cultuur en samenleving in Europa?
Moeilijk te zeggen. Is The Best of Youth (Engelse vertaling van de filmtitel) een portret van een tijdperk? Nee, hij toont een particuliere insteek (zoals ook deze weblog er een is): zonder sociologische pretentie.
Wel zijn een aantal dingen herkenbaar. Zoals het rücksichtslose idealisme op links, te zien in de film (een van de personages wordt lid van de Rode Brigades): ten koste van familie en mensenlevens. Moet dat rücksichtslose idealisme nu op rechts worden gezocht? Met Anders Brejvik als moorddadige exponent.
Was de jeugdopstand in de jaren 60/70 ideologisch gedreven, en zijn de rellen in Engeland het toonbeeld van ideologisch nihilisme?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten