Mei volgend jaar zijn er verkiezingen voor het Europese Parlement. Verkiezingscampagnes zijn in de maak, politieke messen worden geslepen. Met name ‘rechtse volkspartijen’ (je kunt het ook ‘rechts-populisme’ noemen) zijn druk in de weer, onder leiding van Steve Bannon, zo lijkt het. (1)
Bannon was adviseur van Trump, en heeft een belangrijke (sommigen zeggen een doorslaggevende) rol gespeeld in het verkiezingssucces van de huidige baas in het Witte Huis, o.a. door hem een ideologie verschaffen.
Onder leiding van Bannon gaan rechts-nationalistische partijen in EU samenwerken, en hij meent dat het een groot succes gaat worden. Daartoe heeft hij ‘The Movement’ opgezet.
‘Bannon is convinced that the coming years will see a drastic break from decades of European integration. “Right-wing populist nationalism is what will happen. That’s what will govern,” he told The Daily Beast. “You're going to have individual nation states with their own identities, their own borders.”
The grassroots movements are already in place waiting for someone to maximize their potential. “It will be instantaneous—as soon as we flip the switch,” he said.’
Wanneer je het artikel (1) leest, lijkt er sprake te zijn van een forse beweging die flink aan de weg gaat timmeren. Voor Bannon is hetgeen nu gebeurt in Italië voorbeeld voor de rest van Europa.
‘Bannon sees Salvini as a model for his future Movement partners to follow. “Italy is the beating heart of modern politics,” he said. “If it works there it can work everywhere.”’
Hoe hierop te antwoorden?
Het opmerkelijke is dat Bannon niet zomaar in het rechtse plaatje past. De vijand van (traditioneel?) links is ook zijn vijand: namelijk het mondiaal opererende kapitalisme, de financiële wereld en corporate business, plus de politici die dit verdedigen, - door hem de ‘party of Davos’ genoemd, oftewel ‘the establishment’.
Een van zijn andere vijanden is Soros, die met zijn ‘Open Society Foundations’ wereldwijd ‘largely liberal causes’ ondersteunt: ‘He’s evil but he’s brillant’. Bannon neemt een voorbeeld aan hem, zij het ter promotie van ‘right-wing populist nationalism’.
Verder is opvallend hoe Bannon omgaat met benamingen die eerder bedoeld waren als diskwalificaties en afschrikkers, zoals ‘nationalisme’, ‘populistisch’ en ‘racist’. Hij zet ze om tot geuzennaam, en reframet daarmee de hele discussie…
Ben benieuwd hoe linkse en progressieve partijen in Europa op deze ontwikkelingen gaan reageren. Laten zij zich hun vijand (het mondiaal opererende kapitalisme, etc) afnemen door Bannon en zijn ‘Movement’? En zo niet, hoe gaan zij zich dan profileren? Gaan zij het Europese project verdedigen/ versterken/ bijsturen, en zo ja, hoe?
Het wordt tijd dat we Trump laten rusten en ons gaan afvragen wat we met Europa willen!
Overigens:
Wanneer je door de bril van Bannon naar de politiek van zijn belangrijkste leerling, Trump, kijkt (en dus niet naar de schandalen; die zijn pure afleiding), dan wordt veel ervan duidelijk: een cultureel en economisch nationalistische agenda. (En dan moet je ‘nationalistisch’ niet betrekken op een land, maar op een volk, - wat het in het Engels ook betekent: ‘nation’, niet alleen land, maar (en vooral) volk.)
Het verheldert ook Trump’s houding t.a.v. NAVO-bondgenoten als Duitsland (het gaat hem om Merkel) en Frankrijk (het gaat hem om Macron).
En dat geldt evenzeer voor zijn verhouding tot Poetin. Trump en Poetin hebben een politieke vriendschap: beide zijn economische en culturele nationalisten. Amerika en Rusland zijn concurrenten op het wereldtoneel, maar de presidenten van beide landen zijn ideologisch geen vijanden van elkaar. (Dat blijkt o.a. uit de toezegging die Trump aan Poetin zou hebben gedaan w.b. Oekraïne: laat de Russen in dat land in een referendum zich uitspreken bij wie ze willen horen: Oekraïne of Rusland.)
Dat ligt anders met Merkel en Macron: zij zijn ideologische vijanden van Trump (en Bannon).
Maar dit terzijde.
Noot:
.1) Zie: Inside Bannon’s Plan to Hijack Europe for the Far-Right
Geen opmerkingen:
Een reactie posten