Bij toeval stuitte ik weer eens op Dionysos. Wanneer je
leest hoeveel aandacht en feesten de Oude Grieken wijdden aan deze god van de
wijn en de roes, van de geestdrift en het enthousiasme, van de groeikracht en
de natuur etc, dan zou je wensen dat we nog steeds zo’n godheid konden vieren!
We hebben er het toneel aan te danken, en waarschijnlijk nog veel meer
culturele grootsheid, waar wij als erfgenamen van eertijds geniale Grieken nog
steeds op teren.
Had Griekenland ooit de bakermat van de Europese beschaving
kunnen worden zonder deze orgiastische god! En is het niet opmerkelijk dat een
god van de wijn en de roes zo’n rol speelde in die bakermat? - wanneer je het
vergelijkt met andere beschavingen waarin juist ascese en niet-drinken hoog in
aanzien staan. Waar zouden we zijn zonder de wijn!
Ik pleit voor een dionysisch Europa, met rituelen en
vreugdefeesten die de creatieve vruchtbaarheid bevorderen, van zowel natuur als
mens, - minstens als tegenwicht tegen de dorre dominantie van marktdenken,
arbeidsethos en efficiency! Ook lijkt de kunst van het genieten me
onontbeerlijk om de aarde te redden van overconsumptie! Het is nu te laat, maar
anders zou ik met de Dionysische Partij deelnemen aan de Europese verkiezingen.
;-)
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten